قلم سپهر/به مردم مي گيم پوششتون ودرست كنيد مي گن هنرپيشه فلان سريال تلويزيون خودمون اينطوري پوشيده اگه اشكال داره چرا اجازه پخش ميدين اگر اشكال نداره چرا به ما گير ميدين به صداو سيما گفته ميشه  برنامه هاتو يه كم بهتر سازماندهي كن قهرماناشو طبق ارزشهاي كشور بازي بدين  برا چادر و پوشش خانوما يه كم اهميت قايل بشين به رفتار آقايون

قلم سپهر/تمام ديروز براي آمدنش دست به دعا بودم .به شوق حضور او تمام خانه دلم را با عشق شستشو دادم.و تمام دلم را ازهر آنچه غير اوست تهي.  چشمهايم را بستم به روي هر چه نشاني از او ندارد

قلم سپهر/آن اوايل همه ي  زنها چادري بودند غير از عده معدودي ازاقليتهاي مذهبي مثل مسيحيان و ارمنيها كه بعد از انقلاب به حرمت دين كشوري كه سكاندار استقلال بودو بخاطرآرم پرچمي كه قرار بود يك عمر زير سايه ش زندگي كنند و به خاطر سرخي خون اون همه شهيد و شرم از حضور اين همه آزاده و جانباز ايمان آوردند به محبتي .....لطفا براي خواندن ادامه متن به ادامه مطلب مراجعه كنيد

قلم سپهر/دختر عمه م امسال با هزار نذر و نياز و وعده وعيد  دانشگاه قبول شد و  چند روز پپش به همراه عمه و پسر عمه م رفتند مركز استان براي ثبت نام وقتي برگشتند به شوخي  گفتم عمه جون سميرا وقتي دانشگاه رو ديد چيكار كرد جيغ كشيد يا سوت زد  نكنه گريه كرد و نمي خواست بره كلاس؟ عمه خنديدو گفت نه عمه جون اولين كاري كه كرد چادرشو در آورد و كرد تو پلاستيك و داد دست من...ادامه متن در ادامه مطلب

قلم سپهر/امروز به هواي آمدنت چشم تمام شهر شده بود حجله گاه عشق،عشق قديسي از تبار آسمان از وادي ملكوت  -امروز خيابانهاي اين شهر اين شهر زميني اين شهر كه مردمانش تمام هم و غمشان ماديات ست و ماديات و ماديات به هواي استشمام جرعه اي از بوي خدادست به دامان تو بودند فارغ از هر سود و منفعتي فقط با تو پيوند مي خوردند پر عشق به نواي جان بازي تو لبيك مي گفتند و رد پاي رفتنت را