قلم سپهر/خدايا از متن قرباني نخواه من چنان دل بسته ام به اين هواي خاك آلود زميني كه خلوصي در من نمانده كه ارزش قرباني داشته باشد ميترسم اگر دست برم به سمتي و چيزي در طبق بگذارم به نيت قربا ني برچسب تقلب و دروغ قابيل به پيشا نيم خورده شود و آنروز واي بر من ..........
اما نه .... كمي صبر كن انگار هنوز كمي حال و هواي زادگاه پدرم آدم در تنم عطر افشاني مي كند و تو ميداني كه چه حس خوشايندي ست
كمي صبر كن قربانيم آماده است قرباني كه در خلوص همتا ندارد
ميان تمام داشته ها ونداشته هايم چيزي دارم به نام دل لبريز از محبت و عشق به عزيزانم به دوستانم به رفيقاني كه ثانيه ثانيه هاي با هم بودنمان را به جشن مي نشينيم دلي دارم پاك پاك كه بي هيچ دغدغه اي به عشق مي پردازد عشق به آفريده هاي تو كه در پي تشكر از گرمي نفس هايي كه بي دريغ اعطا كردي روزي 5 بار به نماز شكر مي ايستند
خدا يا ترازوي خلوص سنجت رآماده كن دل من بي هيچ نا خالصي قرباني پيشگاه داوريت دلم قرباني اين همه مهر كه به وديعه نهادي در من اين همه بي قراري كه ثانيه هاي سوت و كورم را به عشق مبدل كردند كه گرمي نفسهايم را معنا بخشيدند قرباني اين همه دلخوشي كه وقت و بي وقت دلم را به لرزه مي اندازند به تپش به تكانهاي خوشايند قرباني لبخند عزيزانم بستگانم دوستانم آشنايانم كه بي آنها به سوگ هيچ مي نشينم
امروز را عاشقانه به نماز مي ايستم تنها به عشق تو كه امروز را عيد مي خواهي وعيد مي گيري خدايا قرباني دلم را بپذير و دلخوشيهايم را به دلم ببخش بگذار قصه هاي عاشقا نه ام در ثانيه ثانيه روزهايم جا خوش كند و محبت و عشق سر لوحه زندگيم شود دل پاكم پر خلوص ارزاني پيشگاه داوريت به پاكي اين ثانيه هاي پاك و بي غل و غش محبتت را ميان دلم به اوج برسان به آنجا كه چنان به عرفان وجودت دست يابم كه تاب تحمل از وجودم رخت بر بندد من در اين تحمل در اين خاكي بودن رسيده ام به نقطه اي كه تنها عطشم رسيدن به لبخند رضايت تو ست و لا غير/در پناه خدا
az